اگر حیطه ریاضیات را از حیطه حساب جدا کنیم. ریاضیات یعنی مفروض دانستن مواردی و با توجه به آن و قواعد پذیرفته شده رسیدن به حکم است. این مفروض دانستن در هندسه بیشترین نمود را دارد. اصول موضوعه و مفروض دانستن بی تعریف بودن نقطه و خط در هندسه اقلیدسی موجب ایجاد هندسه ای شده است که همه افراد در دبیرستانها مطالعه کرده اند اما با کمی تغییر در تعریف و یکی از اصول موضوعه به هندسه جدیدی می رسیم که به آن هندسه نا اقلیدسی می گوییم. نه در هندسه اقلیدسی خللی وارد است نه در هندسه نااقلیدسی. آنچه این بحث را ایجاد کرده است گام اول و پذیرفتن اصولی متفاوت در دو هندسه است. شاید این انتزاعی فکر کردن ریاضیدانها و مفروض دانستند حالتهایی که تا به حال به چشم دیده نشده و حتی در جهان ما امکان آن وجود ندارد، موجب شده مسائلی مطرح و حل شود که به نظر دیگران بیهود و بی فایده می آید اما برعکس این مسائل در حالت کلی صادقند پس در حالت جزیی یعنی در حالتی که ما در آن هستیم به یقین صدق می کنند.
حالا چرا درباره مفروضات ریاضیدانها صحبت کرده ام. چون پیاده سازی منطقی ریاضی در زندگی خیلی از مشکلات خود و خدا شناسی ما انسانها را حل می کند. به عنوان مثال با مفروض دانستن وجود خدای کامل. می توان خیلی از اتفاقات و حوادث را توجیه کرد. یعنی با پذیرفتن اصل وجود خدا با منطقی که رضایت خدای کامل خالق چیست می توان رفتارهایمان را توجیح کنیم. با تغییر این اصول اساس رفتارما نیز تغییر می کند مشکل انسانها در پذیرفتن این اصول است گاهی این اصول را نمی پذیرند و گاهی با اینکه این اصول را پذیرفته اند با استدلالی درست راهی را پیش نمی گیرند و دچار سر گردانی در اصول و منطق خود می شوند.
واقعیت این است که انسانها برای سرگردان نشدن باید اصولی را بپذیرند و با منطقی درست با توجه به اصول از مفروضات به احکامشان برسند و با رسیدن به احکام از آنها تخطئی ننمایند. استدلالهای ریاضی به همین سادگی و به همین پیچیدگیست.
دقیقا مشکل فلسفه ی اسلامی همین واژه هست: "توجیه"
پاسخحذفدر فلسفه چیزی به نام توجیه وجود نداره، یا به عبارت بهتر توجیه ناپسند و غیر قابل قبول هست. اما حتی اگر بحث توجیه رو هم بپذیریم، باید این نکته ی بسیار مهم رو در ذهنمون زنده نگه داریم که این توجیه، تنها پوششی برای صورت مسئله نباشه، این توجیه باید منطقی و قابل قبول ذهن و عقل و منطق باشه. لذا در فلسفه ا
ر پاسخ سوالی رو ندونیم، به سراغ توجیه اون سوال نمی ریم بلکه سعی میکنیم تا برای سوال پاسخی درخور پیدا کنیم. با این جمله هم به شدت موافقم که برای سرگردان نشدن باید اصولی داشت اما این اصول به معنای طراحی موجود مافوق بشری (توجیه) به نام خدا نیست. کما اینکه در دنیای غرب و با وجود عدم تعریف پدیده ای به نام خدا در بسیاری از مناسبات اجتماعی، اصول بسیار متقن و مورد قبول و مخورد احترام و قدرتمندی به نام انسانیت وجود داره که بسیار هم موفق بوده (در مقام مقایسه با الگوهای خدا-توجیه) ختم کلام اینکه در فلسفه اکر پاسخی برای پدیده ای نداریم، به سادگی می گوییم که پاسخی نداریم و به دنبال پاسخ برای آن می گردیم نه اینکه برای رسیدن به اهدافی که شما ذکر کردید (داشتن اصول) دچار خود فریبی شویم.
گفتم انسانها باید اصولی را بپذیرند و از آن تخطئی نکنند به عنوان مثال مفروض دانستن خدایی کامل. اما می تواند برای افراد دیگر پذیرفتن اصول اخلاقی باشد.مهم در پذیرفتن اصول و منطقی برخورد کردن با اصول است یعنی هیچ رفتار که اصلی را زیر پا بگذارد یا حکمی برآمده از اصول را زیر پا بگذارد قابل قبول نیست.
پاسخحذفهر جا که اصول ما موجب نقض هم باشند آن زمان است که دچار تزلزل در اصول خود خواهیم بود.
از اونجا که شما بحث مفروضات ریاضی رو با پیاده سازی منطقی برای حل مشکلات خداشناسی ختم کردی و در نهایت به توجیهاتی برای پدیده ها رسیدی، بر خودم فرض دونستم که یادآور بشم که ما در فلسفه به دنبال توجیه نیستیم، ما به دنبال پاسخیم. ضمن اینکه ضرورت وجود اصول باعث نمیشه که ما خودمون را به دام طرحی به نام خداوند بندازیم. درواقع داشتن اصول که ضروری هم هست، از دریچه های دیگری قابل حصوله که منطق هم به شدت اون رو حمایت میکنه و تجربه هم در موفق نسبی بودنش تردید نداره. حرفهای اخیر شما هم تکرار مطالب درست پست تون هست و در اونها تردیدی نیست اما اصل مطلب شما در پست تون برای من خواننده، توجیه خدا بود.
پاسخحذفمی دونید مشکل این پست در این است که ابتدا اصول جهان شناختی خودم رو به عنوان نمونه برای پذیرفتن اصولی و تخطئی نمودن از اون اوردم و در انتها به این نتیجه رسیدیم که پذیرفتن اصول از هردستی و تخطئی نکردن از اون موجب می شه که انسانها از سر در گمی و تناقض خارج بشن.و در انتها هر اصل خلل پذیر رو میشه به راحتی تشخیص داد اصولی که خودشون رو نقض کنند چنین اصولی هستند.
پاسخحذف