پریروز که رفته بودم آزمایشگاه برای اینکه حوصله ام سر نرود کفشبازی راه انداختم. حالا می پرسید که کفش بازی دیگه چیه؟
کفش بازی رو در جای که رفت و آمد زیاد باشد و علاوه بر رفت و آمد مردم باید چند لحظه مکث داشته باشند می شود انجام داد. روی یک صندلی می نشینی آرام و چشمت را به کفشهای آدمها می دوزی بدون اینکه قیافه شان را نگاه کنی. بعد پیش خودت استنباطی را که از شخصیت افراد می توانی بکنی با دیدن کفش او بیان می کنی. حالا می توانی قیافه های آدمها را ببینی.
واقعیت این است که آدمها بیشترشان در کفشهایشان آن ریاکاری ذاتی را ندارند. کفشها مثل لباسها نیست. آدمها گاهی متفاوت با طرز نگاهشان لباس می پوشند اما کفشها را فراموش می کنند. این بازی چند حسن دارد اول اینکه قدرت تخلیل آدم را بیشتر می کند. دوم روانشناسی شخصیت را می شود تمرین کرد. سوم اینکه در زمانهای که باید منتظر بمانید خود را سر گرم می کنید. چهارم ....
بعضی از نشانه ها کمک می کند که حدسهای درستی در این بازی بزنیم. مثلا کفش گرانقیمت مد روز نشان از شخصیت تازه به دوران رسیده می دهد. کفشهای قدیمی شیک و واکس خورده نشانه از نظم و شخصیت مرتب صاحب کفش است. کفشهای ارزان قیمت دم دستی نشانه نحوه خریدن کردن و دیدگاه صاحب کفش از جنس کالا و حتی طبقه اجتماعی را نیز نشان می دهد. کفشهای طبی را بیشتر می توان در پای خانومهای کارمند مشاهده کرد. کفشهای با پاشنه بلندو باریک را خانمهای که به طرز لباس پوشیدنشان اهمیت می دهند می پوشند موارد زیادی وجود دارد که با توجه به آن می توان استنباطهای درباره شخصیت صاحبان کفش داشت. گاهی این استنباطها غلط است و گاهی کاملا درست هر چقدر این بازی را بیشتر انجام بدهید قدرت تشخیص شما بالاتر خواهد رفت.
سلام
پاسخحذفمرسی از آرزویی که برام کردی